Is ziekte wegens postnatale depressie het gevolg van zwangerschap of bevalling?

Een werkneemster die na een bevalling een postnatale depressie had, was arbeidsongeschikt als gevolg van zwangerschap of bevalling en had dus recht op een Ziektewetuitkering ter grootte van 100% van het (dag)loon.

Een werkneemster was tot april 2012 werkzaam geweest als financieel administratief medewerkster. Op 5 mei 2012 was zij bevallen van een tweeling. Toen op 6 augustus 2012 het recht op uitkering wegens zwangerschap en bevalling eindigde was zij nog ziek. Zij vroeg daarom een Ziektewetuitkering aan. Het UWV kende wel een Ziektewetuitkering toe, maar niet wegens zwangerschap of bevalling. Kennelijk was de arbeidsovereenkomst van de werkneemster inmiddels geëindigd en had zij om die reden recht op Ziektewetuitkering. Omdat de Ziektewetuitkering die het UWV toekende maar 70% van het (dag)loon bedroeg, terwijl de Ziektewetuitkering die aan haar toegekend zou moeten worden als haar ziekte het gevolg zou zijn van zwangerschap of bevalling 100% van het (dag)loon zou bedragen, maakte de werkneemster bezwaar. Toen dat bezwaar ongegrond werd verklaard, stelde zij beroep in bij de rechtbank.
De rechtbank raadpleegt een psychiater als deskundige en volgt vervolgens de conclusie van de deskundige dat de ziekte het gevolg is van zwangerschap of bevalling. Het UWV kan zich met die uitspraak niet verenigen en stelt hoger beroep in bij de Centrale Raad van Beroep. Volgens het UWV waren er bijzondere omstandigheden die de rechtbank aanleiding hadden moeten geven om de conclusies van de deskundige niet te volgen. De Centrale Raad van Beroep besluit daarop nadere vragen aan de deskundige te stellen. Deze verklaart dat het feit dat de werkneemster al eerder een depressieve periode had doorgemaakt een reden is om aan te nemen dat er een verband met zwangerschap of bevalling bestond. Hoewel de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep dat niet vermeldt, lijkt het er op dat de bezwaarverzekeringsarts van het UWV in die omstandigheid juist reden heeft gezien om géén verband tussen de depressie en de zwangerschap of bevalling aan te nemen. De deskundige vermeldt dat bevalling de depressie heeft uitgelokt. Bij een depressie is het niet zo dat deze verdwijnt als de uitlokkende factor verdwijnt. Er kan daarom volgens de deskundige ook geen termijn worden gesteld waarbinnen het verband tussen de depressie en de zwangerschap of bevalling vervalt. De Centrale Raad van Beroep volgt dit standpunt van de deskundige en kent een Ziektewetuitkering ter grootte van 100% van het (dag)loon toe.

De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep geeft weinig inzicht in de concrete feiten van het geval, maar een feit is dat de Centrale Raad van Beroep nu al twee maal heeft besloten dat een postnatale depressie recht geeft op een Ziektewetuitkering wegens zwangerschap of bevalling. Dat is voor werkgevers van belang omdat dan de Ziektewetuitkering kan worden verrekend met het tijdens ziekte door te betalen loon en omdat een eventuele latere WGA-uitkering dan niet voor rekening van de werkgever komt.
Voorheen oordeelde de Centrale Raad van Beroep steeds dat een postnatale depressie het gevolg was van de “life event” van de bevalling maar niet van de zwangerschap of bevalling zelf, wat dan reden was om de toekenning van een Ziektewetuitkering te weigeren. Door het UWV geconfronteerd met drie van deze uitspraken had de Centrale Raad van Beroep in een uitspraak van 15 maart 2017, ECLI:NL:CRVB:2017:1034 al gesteld dat het gaat om de concrete feiten en omstandigheden van de betreffende zaak, dat veelal niet één omstandigheid doorslaggevend is en dat de afweging plaatsvindt met inachtneming van alle omstandigheden van het geval. De eerdere uitspraken waarop het UWV toen had gewezen verschilden volgens de Centrale Raad van Beroep van de zaak waarover de Centrale Raad van Beroep in dat geval moest beslissen.